Mokre kacze szczęście.

Nasze życie posiada pełno norm społecznych na które nie zwracamy uwagi. Świetnie było to ujęte w stwierdzeniu, że tylko patologiczne rodziny w Polsce nie posiadają grilla. Ale już tłumaczę do czego zmierzam. Każdy kto nie wychował się w „nowym lepszym świecie”, to znaczy pełnym służb i urzędów od szukania pedofilii w każdym normalnym domu z całą pewnością ma zdjęcia z kąpieli jako kilkuletnie dziecko. A jeżeli ktoś miał rodzeństwo to każda mama MUSIAŁA mieć zdjęcie grupowe w wannie.

Pomyślałem więc, że może i ja zrobię kilka „ujęć kąpielowych”. A ile przy tym kaczki zabawy miały… zdjęcia nie potrafią tego oddać.

Co trzeci dzień muszę zmieniać wodę w niewielkiej wanience. Po prostu po trzech dnia woda jest zdaniem kaczek za brudna aby się w niej kąpać. Całe szczęście kosztuje mnie niewiele, bowiem wodę do podlewania i dla zwierząt pobieram ze studni.

Taaaaka zabawa.

Kiedy kaczki widzą, że wylewam starą wodę i rozwijam przewód do pompy, zaczyna się poruszenie. Oglądają każde poidło na podwórku, zaczynają się czyścić, wycierać o trawę. Doskonale wiedzą, że już za chwilę zacznie się dzika swawola. Kiedy z węża zaczyna lecieć czyściutka woda, w pierwszej kolejności czyszczę i napełniam poidła. Próbują wodę, cedząc ją ale nie pijąc. Jak zwykle, czysta i zimna.

 Że niby ja niby rozchlapuję wodę? Nieee.

Zaczyna się napełnianie wanienki, zaczyna się też kacze szaleństwo. Zaczynają łapać strumień wody, podobnie jak psy, biegają wszędzie w koło głośno kwacząc. Koniec napełniania, odchodzę na kilka kroków. Szturm na wanienkę to przezabawna rzecz do oglądania.

Kaczki może nie posiadają mimiki twarzy, jak i twarzy. Potrafią tylko nastroszyć pióra oraz otwierać dziób. Może się wydawać to trochę dziwne, ale to w zupełności wystarcza, aby człowiek mógł zauważyć… radość wypisaną na dziobie.

Ile kaczek może wejść do jednej wanny? Dwie jeszcze spokojnie mogą. Ale trzy to już tłok z którego trzeba koniecznie uciec.

Ale czy to koniec kaczych radości? Absolutnie nie, przecież po kąpieli przychodzi czas na obiad. Koniecznie trzeba też zobaczyć, czy sąsiad nie ma czegoś lepszego.

A po sytym posiłku przychodzi czas na drzemkę.

Prawie mi ich szkoda, że na wszystkich świętych będą gotowe… ale tylko prawie.

Pozdrawiam.