Wiosenne przeloty, czyli słowo o "dzikim równaniu"

Przełom lutego i marca bardzo ciekawy dla przyrody czas – tego przypominać chyba nikomu nie trzeba, wystarczy wyjrzeć za okno.

I chociaż tematów o tej porze roku jest tyle, że ciężko wybrać, to jednak zrobienie przyrodniczego zdjęcia to nie jest  taka beznadziejnie łatwa sprawa. Przygotowania do pleneru zaczynam na długo przed wyjściem z domu. Jest wiele zmiennych. A musimy sobie do każdej zmiennej zadać sobie kilka pytań:

 Ruch słońca – Czy chcę zdjęcia ze światłem bocznym, tylnym, a może pod słońce? Jak te warunki będą się zmieniać w trakcie dnia? Jak słońce będzie oświetlać miejsce zasiadki?

Pogoda – Czy chmury będą rozmywać/tłumić światło, a może chcemy ostre światło bezchmurnego nieba? W którą stronę wieje wiatr? Ptaki startują prawie zawsze pod wiatr, zwierzęta lądowe mają doskonały węch. Czy wiatr wieje z innej strony niż przez większość roku? Można to wykorzystać, bo ssaki nieczęsto zmieniają kierunki przemieszczania się, wpadając prosto pod obiektyw.

Określić cel – Jedna wyprawa powinna skupić się na jednym typie stworzeń. Niemal niemożliwe zaplanowanie jest pleneru tak, żeby sfotografować np. sarny, gęsi i żurawie. Oczywiście takie komplety się zdarzają, ale to raczej kwestia przypadku.

Poznaj cel – Co wiemy o zachowaniu? Jakie zostawia ślady, jakie wydaje dźwięki? Co możemy wyczytać z mowy ciała zwierzęcia? Co dzieje się w jego życiu w danym terminie? Migracje, rozród, pierzenie czy wychowywanie młodych? Gdzie go spotkamy – gdzie żeruje, a gdzie odpoczywa? Jak rozwinięte ma zmysły – czy można wykorzystać w jakiś sposób jego ułomności?

                I tak można wymieniać w nieskończoność.

Poznanie i wykorzystywanie „zmiennych” wymaga dużej wiedzy i odrobiny doświadczenia, a samo planowanie często przypomina wróżenie z fusów. „Zmienne” w różny sposób na siebie oddziałują i nigdy do końca nie wiadomo która będzie miała więcej lub mniej do gadania. Ale im mniej zostawiamy ślepemu losowi, tym większa szansa na sukces.

Mając tyle szczegółów do rozpatrzenia, łatwo popełnić błąd. Tak i było tym razem. Założyłem, że w miejscu w którym będę, ostre słońce rozpuści cienką warstwę lodu i gęsi do mnie spokojnie przypłyną. Jednak mimo pełnego słońca temperatura była zbyt niska, lód się nie rozpuścił i poza paroma wyjątkami wszystkie gęsi były bardzo daleko… szkoda.

Chociaż zdjęcia złe nie są, to mogło być o wiele lepiej. Pozdrawiam.

Ps. Kto by pomyślał, że daje porady innym jak wykonywać zdjęcia –w końcu  tak rzadko jestem zadowolony z efektów.

Wiosenne przeloty - zapowiedź

Co prawda tylko jeden dzień, tylko na kilka godzin. Ale chyba było warto – może nawet nie tyle dla zdjęć, co dla „spokojności”.

Gąski gąski do domu!

Na razie tylko zapowiedź, jak coś napiszę to podam więcej zdjęć.

Pozdrawiam.

Jak dobrze wrócić na pustkowie...

Pierwszy raz w tym roku w dzień wolny od pracy był słoneczny dzień. Takiej okazji przepuścić po prostu nie sposób, zwłaszcza, że początek dnia zapowiedziały trąbiące nad głową żurawie.

„O jak dobrze jest pić z kufla piwo które znam…” mogę zamienić na „O jak dobrze jest robić zdjęcia w środowisku które znam…”. W promieniu stu metrów żerowisko bobrów, „lisia wyspa” z wygrzewającym się lisem, za rowem startują bażanty, nad głową kołują myszołowy. Ciężko już powiedzieć, ile w tym doświadczenia, ile wiedzy, ile talentu a ile szczęścia. W skrócie – przyroda była łaskawa.

Gęsi na razie niewiele, ale kiedy schodziłem z pleneru przelatywało ich kilka razy więcej niż znalazłem na lądzie. To znaczy, że już niedługo zacznie się chyba najpiękniejszy okres w roku – wiosenne przeloty gęsi, których tysiące będą latać nad Lasem Mira aby potem kotłować się na stawach. A towarzyszyć im będą łabędzie, kaczki i żurawie… no i bieliki. Trzeba będzie na to wydarzenie poświęcić tyle dni ile to możliwe, bo takiego spektaklu nie uwicznić to grzech. 

Żeby tylko dało się z tego żyć… ekonomia jednak robi swoje. Póki co zatrudniłem się na etat, więc w najgorszym wypadku na zdjęcia zostają mi tylko niedziele (sobota to dzień pracy w lesie). Zobaczymy jak to wyjdzie.

Pozdrawiam.

Ps. Jako wypełniacz mam jeszcze kilka zdjęć z karmnika leśnego, no i trzeba by było zrobić przegląd i oczyszczenie budek, tak więc coś tam wrzucę jakby nic się działo przez następy tydzień czy dwa.

Ps2. Wiem, że zdjęcia super czarujące nie są, ale czasami gonienie króliczka jest ważniejsze, niż jego złapanie.