Porosty to szczególny przejaw natury. Łącząc dwie zupełnie odmienne formy życia: glony i grzyby, otrzymujemy twór niepodobny do żadnego z nich. Jest to zmiana tak duża, że porostom nadaje się nazwy gatunkowe. Zasada działania porostu jest prosta. Grzyb pobiera z podłoża składniki mineralne, po czym daje je glonom. Glon dzięki fotosyntezie dostarcza substancji organicznych, które zabiera grzyb. Jednak nie jest to symbioza – grzyb hoduje glony. Dodatkowo kontroluje cały proces, a glon jest tutaj tym, czym dla człowieka są zwierzęta gospodarskie. Dbamy o nie, ale dla własnej korzyści, nie zwierząt. Potrafią rosnąć wszędzie, wczepić się w dowolną powierzchnię – żywą lub martwą. Nie jest im straszne porastanie skały lub betonu.
Porost to w systematyce grzyb. Komórka grzyba odczepiona od glonu w dużej większości przypadków jest zdolna do dalszego życia. Ale nie działa to w drugą stronę. Przynajmniej połowa glonów występujących w porostach nie została zaobserwowana „w stanie wolnym”, poza porostem.
Porosty znane są ze swej wrażliwości na zanieczyszczenia, szczególnie powietrza. Reakcja porostu na złe warunki jest drastyczna – grzyb zazwyczaj pożera glona, i cały organizm się zawala. Obecnie porosty są w kryzysie, ponad połowa porostów jest zagrożona, a spora część już jest wymierająca. Potrafią owocować, ale ponieważ jest to niesłychanie trudne w zanieczyszczonym środowisku, dlatego często korzystają z drugiej dostępnej metody: fragmentacji.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz